Eenzaam....

Er is tegenwoordig veel eenzaamheid.
Mensen leven voor zichzelf, zijn druk met werk en allerlei bezigheden. Er is veel stress, tijd kost geld.
En het wordt er niet beter op in deze maatschappij....

Veel mensen zijn alleen.... Doordat ze nooit getrouwd zijn, weduwe of weduwnaar geworden zijn, of gescheiden zijn of door allerlei andere moeilijke omstandigheden.
Het wil niet zeggen, dat zulke mensen juist eenzaam zijn, maar het kan wel. Je hoort n.l. nog al eens zeggen: 'Het ergst is het alleen zijn... geen aanspraak meer hebben. Alles valt weg... Er is niemand meer, die met je praat... Iedereen heeft haast...  Er is geen tijd meer voor...mij.' Ze hebben het moeilijk. 

Als wij nu eens alleen komen te staan? En we krijgen dag voor dag geen bezoek? Er is niemand die tijd voor ons heeft? 

Maar het zijn niet alleen oude mensen, die eenzaam zijn, ook mensen van middelbare leeftijd.

Jonge mensen en zelfs kinderen. Kinderen/jongeren,  die geen aandacht krijgen van hun ouders of omgeving, die zich eenzaam voelen. Soms zo erg, dat ze zichzelf beschadigen of helemaal in zichzelf opsluiten. Ze worden soms gezien als moeilijke pubers, maar worden niet begrepen....

Zien we ze wel? Doen we er wat mee, als we dat kunnen....? Staan we open voor ze? Proberen we ze te bereiken? Zetten we ons huis open voor hun? Kunnen we luisteren? Ontferming hebben?

Er zijn veel mensen, die ziek zijn of een ziekte hebben en die beperkingen hebben en daardoor alleen komen staan. Al heb ik veel mensen gezien, die juist in hun ziekte veel voor anderen konden betekenen! Maar diegenen, die eenzaam zijn, en chronisch ziek zijn en bijna nooit bezoek krijgen..... en zo alleen zijn.... Die hun verhaal niet kwijt kunnen, die tegen de muren opvliegen....
Zullen we ze niet vergeten....?

En niet alleen denken..... O ja, die en die...... ik moet hoog nodig eens..... en niet gaan....

Jezus ontfermde Zich over allen, die tot Hem kwamen, maar Hij zocht ze ook op.
In Johannes 5 zien we een mens, die al 38 jaar ziek ligt. En juist deze mens zoekt de Heere Jezus op.
Deze mens had niemand. Niemand om hem in het badwater te brengen, zodat hij kon genezen.
Geen vriend.... En nu komt Jezus... Juist Hij! En Hij brengt hem niet naar het badwater, maar Hij geneest hem door een opdracht te geven: 'Sta op, neem uw beddeken op, en wandel.' De man gehoorzaamt en geneest door Zijn kracht.  

Ook nu ontfermt Jezus Christus Zich nog over mensen, kinderen, die alleen zijn, of zich alleen voelen.
Mensen die gezond zijn, maar ook mensen die ziek zijn, naar lichaam, maar ook psychisch.
Mensen die in zielennood zijn, want wat is er veel verdriet en pijn. Wat maken mensen veel mee. Hij is de grote Heelmeester. En Die je bovenal kan bevrijden van de zonden last.

Hij, is een Hoorder van het gebed. Je mag alles aan Hem vertellen.
En Hij kan ook mensen op je pad sturen.


Zijn wij die mensen? Niet die ander aanwijzen, nee ik moet mijn taak verstaan.
Er is zoveel nood, er zijn zoveel eenzamen.
'Heere leidt mij maar naar hun toe..... niet dat ik troost kan geven, maar U wel.'