Alle aandacht hebben we besteed in de voorgaande verzen over de goede verzorging van de schapen door de schaapherder. Er werd ook bij stil gestaan, hoe belangrijk de ijver en de inspanningen van de herder zijn voor het welzijn van zijn schapen.
Een schaap met zo'n herder bevindt zich in een zeer bevoorrecht positie. Wat er ook gebeuren zal, zij kan er in ieder geval op aan, dat ze altijd goed verzorgt wordt.
Waar zal ze zich nog druk om maken? Goedertierenheid en genade zal het kenmerk zijn van de behandeling, die zij van haar herder ontvangt.
Het is een uiting van een volkomen vertrouwen in Hem, die loopbaan en levenslot in handen heeft.
Hoeveel christenen denken ook zó over Jezus Christus?
Wie van ons kan dat werkelijk opbrengen?
Het is erg gemakkelijk als alles naar wens gaat, maar als mijn gezondheid goed is, mijn inkomen prima, in het gezin alles in orde is en mijn vrienden me bovendien nog aardig vinden ook, is het niet zo moeilijk om mét David te zeggen: 'Immers zullen mij het goede en de weldadigheid volgen al de dagen mijn levens.'
Maar wat als je lichaam het begeeft? Wat kan ik voor positiefs uitstralen als ik machteloos mijn levenspartner langzaam ziet wegkwijnen aan onverdragelijke pijn?
Wat zal mijn reactie zijn als mijn zaak failliet gaat en er geen geld is om de rekeningen te betalen? Wat zal er gebeuren als mijn kinderen niet willen leren of in problemen raken, omdat ze aan de drugs of drank zijn geraakt? Wat zal mijn antwoord zijn op de ontdekking als mijn beste vrienden ineens zich openlijk tegen me keren?
Dit zijn het soort beproevingen, die voor een christen de test zijn van zijn of haar vaste vertrouwen in Jezus Christus.
Als mijn kleine wereldje in elkaar stort en mijn verwachtingen ineenschrompelen tot ruïnes, kan ik dan nóg eerlijk uitroepen: 'Jazeker, immers zullen mij het goede en de weldadigheid volgen al de dagen mijns levens.'?
Of is het dan opeens niet waar?
Als ik bij mezelf terugkijk, zie ik alleen maar de liefde en zorg van de Herder voor mij. Mijn leven is niet gemakkelijk geweest. Ik moest langs smalle, hellende paden gaan, die mij op doodlopende gangen deed lijken. Ik moest dagen beleven, die zo zwart waren als de nacht, maar achteraf blijkt het allemaal voor mijn bestwil te zijn geweest.
Met mijn beperkte bevattingsvermogen als mens kon ik natuurlijk niet altijd de bedoeling begrijpen, die Hij in Zijn oneindige wijsheid met mij had. Vaak liep ik dan van de kudde vandaan en raakte verward in mijn vragen naar het 'waarom'
Maar Hij nam de leiding en richtte mij op, droeg mij terug naar de kudde in grote tederheid, waar ik weer op mijn voeten werd gezet.
Dan zie ik levensgroot Zijn liefde en genade in mijn leven, waarin Hij mij als Zijn kind verzorgd.
Dag en nacht waakt Hij over mij en zorgt Hij over mij.
Maar Hij zorgt niet alleen over mij, maar al Zijn kinderen. En Hij wil ook voor jou zorgen, ook al denk je misschien dat je het niet waard bent, omdat je telkens verwart raakt in allerlei 'struikgewas'.
Wanneer we oprecht onze zonden belijden, wil Hij ze vergeven en zal Hij ons als Zijn kinderen aannemen.
Maar als ik niet in staat ben om te vergeven en vriendschap te schenken aan de de gevallen mens, dan is het wel zeker, dat ik in de praktijk weinig of niets heb begrepen van de vergeving en genade van Jezus Christus aan mij.
Dit gebrek aan liefde tussen christenen onderling maakt de kerk van tegenwoordig vaak tot een smakeloze en lauwe instelling. De mensen komen er om geborgenheid te vinden en worden afgeschrikt door onze lauwheid.
Maar de man of vrouw, die goedertierenheid en genade van God heeft ervaren, zal tegenover anderen ook genegenheid en goedertierenheid uitstralen en geen oordeel. Dit zal dan voor hen een weldaad betekenen, maar en dat is net zo belangrijk, hierdoor wordt God verheerlijkt!
God verlangt ook naar onze liefde en onze liefde naar de ander.
En dat kan alleen vanuit Gods liefde.
Heel diep zit er een groot verdriet in mij.
BeantwoordenVerwijderenHet waarom zal ik nooit begrijpen.
De onverwachte grote liefde verdween na twee jaar.
Zij was al mijn vrouw, mijn eerst echte vrouw met echt liefde.
Ik te trots zij te bang.???? Moet ik echt haar ouders de schuld geven.???? Omdat ik een bootbewoner was met een ruige baard. Gewoon werkte bij een baas.
Ik trouwde in mijn rouwtijd, niet zo slim.
Na 15 jaar was het op. sex was eigenlijk taboe.
20 jaar na de scheiding wist ik pas waarom zij mij steeds erger haar boosheid gaf, die ik maar niet begreep.
Ik haar jeugd 15/16 moest zij altijd geld lenen bij een oom. Dat moest ven haar moeder. Zij wilde niet en dat kwam na de dood van die oom, wij waren al 20 jaar uitelkaar maar wel contact. Dat was dus de reden.
Maar het was al te laat, het ging niet meer.
Er kwam een andere liefde in mijn leven, maar dat hield ook geen stand omdat het geloof in de weg stond.10 jaar en nu ng vrienden. Varen samen nog steeds in de zomertijd. Als vrienden.
Er kwam nog een geweldige liefde in mijn leven die twee jaar duurde, tot ik tot de ontdekking kwam dat zij in plaats van bij haar zoon soms verbleef bij een vriend bleef slapen.Terwijl zij wel geloofde en met mij zelfs naar de kerk ging.
Hoe moet ik het begrijpen.????
Ben nu 80 en het gaat redelijk. Vaar weer de hele zomer met een Boodschap van God. Sabbat of zondag met grote letters.
Mijn geloof is onwankelbaar.
Met Zijn Kracht zal dat zo blijven.
Verder ben ik zeer gezegend.
Maar snappen doe ik het nog steeds niet.
Amen.
Dank u voor uw vertrouwen. Nee, we kunnen Gods wegen niet altijd begrijpen, hoe het gaat in ons leven. Maar het is wel belangrijk, dat we het in Zijn handen geven. Dat hoe het ook in ons leven gaat, wat mensen ons aandoen (ook soms door het verleden of dat mensen ons gewoon voorliegen) we ook dat verdriet aan Hem geven. Het is genade dat uw geloof onwankelbaar is door Zijn kracht. Ja, dan bent u zeer gezegend! God laat u niet alleen.
Verwijderen