Ik weet het niet meer ......wat nu

We waren verschillende jaren geleden een weekje op vakantie met onze kinderen in een particulier huis. Zoals altijd nam ik de meeste boodschappen mee, zodat we niet zoveel tijd hoefden te verspillen aan de supermarkt.

Maar alles kon je meenemen. 

We kwamen op zaterdagmiddag vroeg in de middag aan en deden even de paar nodige boodschappen en dat was het.

Heerlijk vakantie, mooie omgeving, ruim huis en mooi weer, zodat we lekker buiten konden zitten en de kinderen buiten konden spelen.

We hadden al zelfs warm gegeten, dus daar hoefde ik me niet meer druk over te maken. Zo liep het naar half zes en ik zei tegen mijn man: 'Ik ga de tafel maar eens dekken.' Ze hadden daar een heerlijke woonkeuken, dus al genietend was ik de borden op tafel aan het zetten, totdat..... daar opeens de gedachte door me heen schoot 'we zijn vergeten brood te kopen.'

Ik keek in de kast, terwijl ik wist dat er geen brood is. 'Hoe kan ik toch zo dom zijn, dat ik dat nou toch ben vergeten?' dacht ik. Maar al met al, het loste het probleem niet op. Ik keek in de voorraadkast van hun of daar wat te vinden was, wat we konden eten, maar nee. Ik dacht: 'En morgen is het zondag, ik weet het niet meer....wat nu?' Aarzelend liep ik naar buiten. Mijn man man keek op en ik wenkte hem, ik wou de kinderen nog sparen, al wist ik niet waarvoor, want ze zouden er gauw genoeg achter komen. 'k Vertelde het probleem en hij zei:'Zit er niets eetbaars in de voorraadkast?' 'Nee, alleen voor op de boterham.' 'Misschien zit er brood in de diepvries in de schuur.' Daar had ik nog niet aan gedacht, als dat eens zou kunnen, dat zou een uitkomst zijn. Maar hij kwam al gauw terug met de boodschap: 'Er ligt geen brood in de diepvries, maar er liggen wel aardappels  in de schuur, dan moeten we dat maar eten.' Ik reageerde: 'Je gaat toch 's morgens vroeg geen aardappels eten op je nuchtere maag?'

'Het zal wel moeten, wat moeten we anders?'

Ik wist het ook niet.

Op dat moment ging de bel.

We keken elkaar aan en mijn man liep naar de voordeur en opende die.

Daar stond iemand voor de deur en die zei: 'Goedenavond, willen jullie brood?'

Hij had een hele mand vol brood bij zich.  

Mijn man antwoordde: 'Nou graag, u komt precies op tijd, we hadden vergeten brood in huis te halen voor het weekend.' Die man lachte en zei, 'dat komt dan zeker goed uit.' Mijn man zei wat hij nodig had en betaalde en hij kreeg er nog gratis bolussen bij. 

Intussen stond ik in de keuken het alles aan te horen en me te verwonderen over Gods trouwe zorg! 

En te schamen over mezelf, dat ik dit probleem niet eerst aan Hem had voorgelegd!

Wat een les! Maar wat is God goed, dat Hij dan nog naar ons wil omzien.