zondag 10 mei 2020

Al ging ik ook in een dal..., (Psalm 23)

Al ging ik ook in een dal van de schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij. Psalm 23:4.

Naar de bergweiden

Alleen de herder brengt de schapen naar de bergweiden, dat mogen huurlingen niet doen.
In de zomer zullen de schapen in de directe nabijheid en persoonlijke zorg van hun herder doorbrengen.
Lange dagen waar de schapen maar langzaam vorderen en onderweg eten, wat er te eten valt. Zo naderen ze geleidelijk de bergen en tegen de nazomer zijn ze hoog in de bergweiden aangekomen tot boven de boomgrens. 
Maar met het naderen van de herfst gaat de kudde weer naar lager gelegen gebieden gebracht in verband met de sneeuw. Tegen het eind van de herfst zijn ze weer terug bij hun thuis, waar ze de winter doorbrengen. 
Dit gedeelte van de jaarlijkse cyclus wordt in de tweede helft van de psalm beschreven.



David die ook herder was, kende dit alles. Hij wist te vertellen over alle moeilijkheden en gevaren die er waren van kolkende bergstromen, lawines, grondverschuivingen, giftige planten, roofdieren, die er op uit waren om een schaap uit de kudde te halen of de verschrikkelijke sneeuw- en hagelstormen. Hij was op alles voorbereid. Hij moest de kudden veilig door dit alles heenbrengen en dat deed hij in afhankelijkheid met Hem. 
'Ik zal niet vrezen, want Gij zijt bij mij...'

Hoe gaat dat met Gods kinderen?

Op het smalle oneffen pad van het leven van een kind van God is het niet anders dan een eenvoudige herder. Je kunt alleen maar hogerop komen door vanuit de diepte van de dalen zelf omhoog te klauteren. Elk berg heeft zijn dal. De hellingen dragen de diepe littekenen van peilloze diepten en spleten. En de beste weg naar de top is altijd via de valleien.
Je gaat door donkere dalen. In de psalm staat ook 'al ging ik ook in een dal van de schaduw des doods.' Er wordt niet gezegd, dat wordt mijn einde, nee ik ga door...

Vaak wordt dit vers gebruikt als troost voor hen, die inderdaad door de vallei van de dood gaan. Maar zelfs hier, betekent de dood voor een kind van God, zeker niet het einde maar een leven tot in eeuwigheid met een nog veel dieper contact  met Christus. De dood is slechts het dal van de schaduw van de dood, dat uitmondt in een voor eeuwig verenigd zijn met God. Het is dus niet iets om angstig voor te zijn, maar het is een ervaring, die men nu eenmaal moet doormaken op weg naar een ander en rijker leven om bij de Heere te zijn.
De Goede Herder weet dit. Het is één van de redenen, waarom Hij ons gezegd heeft: 'Ziet, Ik ben met u.' Altijd! Ja, zelfs in de vallei des doods. Wat een troost en blijdschap!


Valleien
Voor ons, die nog een poosje op aarde moeten blijven, is nog een taak weggelegd, hier en nu. Er zijn nog steeds valleien, waar we doorheen moeten. En dat hoeven echt geen doodlopende wegen te zijn. De teleurstellingen, de frustraties, de ontmoedigingen, de dilemma's, de donkere en moeilijke dagen behoeven, hoewel ze zeker dalen van schaduwen des doods zijn, beslist nog geen rampen voor ons te betekenen. Ze kunnen de weg zijn naar een hogerop gelegen grond, de weidegronden, waar we in direct contact met God zijn. 
Elke keer als ik weer door zo'n dal ga moet ik me realiseren: U brengt mij op de beste weg om hogerop te komen, dichterbij U. Als ik Hem dan kan danken voor deze moeilijkheden en donkere tijden, dan ontdek ik tegelijkertijd dat Hij bij mij is in mijn ellende. Mijn angsten en bange twijfels maken dan plaats voor rust en vertrouwen in Zijn zorg en bescherming.
Dat dit alles voor mijn bestwil gebeurt, omdat Hij bij mij is in de diepe dalen en dat alles in Zijn hand is. En dat maakt alles dragelijker.

Er is nog een reden waarom schapen over de lage paden door de dalen worden geleid naar de bergtoppen.  Het zijn de paden van de minst steile hellingen, maar het zijn ook de meest vochtige paden. Overal vind je er fris en helder water door de stroompjes en bronnen en in de diepere bergkloven. In de zomermaanden kunnen de lange trektochten erg warm en vermoeiend zijn. De kudden krijgen erg last van dorst en daarom is het een uitkomst dat er vrij regelmatig drinkplaatsen zijn.

Voor een kind van God komen we tot de ontdekking dat juist in de diepten en valleien van ons leven we de verkwikking van God zelf krijgen. Pas wanneer we mét Hem door heel zware moeilijkheden zijn gegaan, komen we tot de ontdekking, dat onze dorst in Hem gelest wordt, juist middenin onze ellende. Als God komt in het dieptepunt van onze wanhoop en Hij geeft ons de innerlijke kracht en weerstand door Zijn Heilige Geest, dan komt er zo'n overgave tot Hem en voel je je zo klein dat Hij zo naar je om wilt zien. Dan gaan wij er ook van getuigen, wie Hij voor ons wil zijn. En God wil onze dieptepunten vaak gebruiken tot troost voor een ander. 


Een andere reden dat een herder zijn kudde het liefst door de dalen naar hoger gelegen weidegronden voert, is dat bijna het beste en meeste voedsel  langs deze route wordt aangetroffen. De kudde wordt kalm en langzaam verder geleid; ze wordt nooit opgejaagd. Want er zijn ook lammeren bij, die deze weg nog niet kennen.
Voor de herder is het uitkijken naar de prairiewolven en beren en wolven, die dekking kunnen vinden in de scheuren en spleten van deze steile hellingen en van daaruit hun prooi kunnen bespringen. Ook kunnen er hevige stormen losbarsten en dat er dan steenslag omlaag komt. Er zijn zoveel gevaren, die een kudde bedreigen of een enorme schade kunnen aanrichten.

Onze Herder weet dit allemaal beter dan wie ook als Hij ons mét Hem door dergelijke valleien leidt. Hij weet waar wij de kracht vandaan moeten halen en waar de grazige weiden zijn, ondanks alle dreiging en gevaren om ons heen.
Het is een geweldige ervaring voor elk kind van God om te ontdekken, dat er zelfs in de donkerste vallei een bron van kracht en nieuwe moed kan worden gevonden in God. Zeker als we terugkijken op onze levensweg zien we hoe Hij altijd ons leidde. Hij is zo trouw, dat Hij in alle stormen en tegenspoeden van ons leven ons kracht geeft om door te gaan.

Hoe reageer ik daarop? Hoe ga ik er doorheen?

Hoe verwerk ik de rampspoeden, de tegenslagen, die op mijn weg komen? Samen met Jezus Christus zie ik al die dingen onder ogen. Door Woord en Geest word ik geleid. Door de vallei des doods zal ik tot een hoger gelegen weidegrond opklimmen, achter Jezus aan. Zo mag je gezegend worden.







2 opmerkingen:

  1. Wat een mooie uitleg over de route van de schapen en de link naar ons leven onder leiding van de goede herder.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je, de Goede Herder kiest de beste weg voor Zijn schapen

    BeantwoordenVerwijderen